Durum:
1) Sarı Yelekliler’in mücadelesi Fransa’da büyümeye ve işçi sınıfının geniş kesimlerini ve dünyanın dört bir yanındaki halkları etkilemeye devam ediyor. Bu mücadele, 2018 Kasım’ında, her gün yüz binlerce işçinin, emeklinin, öğrencinin ve her gün aracını kullanan orta sınıfın cebine doğrudan saldırı olarak nitelendirilebilecek akaryakıt vergisi artışına karşı başlamıştı.
2) Söz konusu vergi artışının yanı sıra Sarı Yelekliler şu taleplerle mücadeleyi genelleştirmiştir: ücretlerde, emekli maaşlarında, sosyal yardımlarda artış; ulaştırma ve kamu hizmetlerinin iyileştirilmesi, servet vergisinin getirilmesi, temel tüketim ürünlerinde KDV’nin iptali, büyük şirketlere istihdam sübvansiyonlarının iptali, siyasi yetkililerin gelirlerine sınırlama, ekolojik tehlikenin aciliyetine cevap verebilecek radikal önlemler, daha doğrudan bir demokrasi ve hatta “zenginlerin başkanı” Macron’un istifası.
3) Hareket, geleneksel sendika ve siyasi liderliklerin dışında ve kendiliğinden bir hareket olarak ortaya çıktı. Hareketin örgütlenme biçimi ise yerel meclisler, taban tarafından seçilen delegeler ve üçüncü toplantısı haziran ayında yapılacak olan ulusal bir “meclisler meclisi”. Altı ay boyunca, iniş çıkışlarla birlikte, her cumartesi Fransa genelinde on binlerce insan harekete geçti ve kolluk güçleriyle sert çatışmalar yaşandı.
4) Protesto ile karşı karşıya kalan Macron, akaryakıt vergisini geri çekmek, gümrük vergisini dondurmak, asgari ücreti ve emekli maaşlarını artırmak zorunda kaldı ve hareketi yönlendirmek için “büyük ulusal tartışma”yı başlattı. Aynı zamanda, 15 kişinin öldüğü, çok sayıda kişinin yaralandığı, yüzlerce kişinin gözaltına alındığı ve binlerce kişinin hakkında dava açıldığı, şimdiye kadar görülmemiş bir baskı emri verdi; “vandalizm karşıtı” bir yasa onayladı ve hatta orduyu devreye sokmakla bile tehdit etti.
5) Hükümetin Sarı Yelekliler’i aşırı sağla ilişkilendirerek itibarsızlaştırma kampanyası başarısız oldu. Ulusal Cephe, başlarda desteğini açıklarken Sosyalist Parti’nin ve Komünist Parti’nin hareketi eleştirmesine ve tereddütlerine rağmen hareket, krizin sorumlusu olarak göçmenleri değil hükümeti ve zenginleri işaret ederek radikalleşti. Sağ kanat gruplar birçok kez yürüyüşlerden atıldı.
6) Genel Emek Konfederasyonu’nu (CGT) ve diğer sendikaların bürokrasisinin ayak sürümesine rağmen, Sarı Yelekliler eylemleri işçi sınıfıyla koordine ediyor: 5 Şubat’ta tabandan dayatılan grevlerin ilk büyük yürüyüşü; 19 Mart’ta, büyük eylemlilikler ve genel grev; 1 Mayıs’ta kitlesel gösteriler ve 9 Mayıs, devlet işçilerinin istihdam kanundaki değişikliğe karşı yürüyüşler gerçekleşti. Ayrıca ekoloji eylemlerine (16 Mart’taki “Yüzyılın Yürüyüşü” gibi), ırkçılık karşıtı eylemlere ve kadın protestolarına da katıldılar ve Cezayir Devrimi’ni destekleme eylemlerinde yer aldılar.
7) AB Parlamentosu seçim listesindeki 34 adayın 4’ü Sarı Yelekli olsa da, Sarı Yelekliler’in Avrupa Birliği seçimleriyle ilgili açıklamaları “herhangi bir adayı desteklemiyor hatta seçimlere katılmıyoruz” diyordu ve “Avrupa kurumları ve onların liberal politikaları hakkında bir bilgilendirme ve farkındalık kampanyası organize etmeyi” ve bu “seçim maskaralığıyla alay etmeyi” öneriyordu. 26 Mayıs seçim gününde, Belçikalı Sarı Yeleklilerle birlikte Brüksel’de AB Genel Merkezi’ne bir yürüyüş gerçekleştirildi.
8) Hareket, 7 Nisan’daki ikinci ulusal mecliste, halka “küresel sistemi devirmek, kapitalizmden kurtulmak gerektiğinin farkında olarak” “gereken her türlü araçla, yeni bir popüler ekolojik sosyal hareket yaratma” ve “halkla birlikte ve halk için bir halk iktidarı kurma” çağrısı yaptı.
Değerlendirmeler:
1) Sarı Yelekliler’in mücadelesi, sadece Fransa’yı ilgilendirmekle kalmıyor, aynı zamanda farklı kapitalist hükümetlerin, krizlerin bedelini bize ödetmek için tüm dünyanın işçilerine ve halklarına uyguladığı aynı kemer sıkma ve özelleştirme planlarına karşı çıkıyor.
2) Adalet talepleri, mücadele yöntemleri ve karşısına dikildikleri düşman nedeniyle Sarı Yelekliler’in mücadelesi işçilerin, gençlerin, sosyalistlerin ve solcu öncülerin küresel ölçekte sempatisini kazandı.
3) Hareket kapitalist sisteme karşı bir dinamik olarak görülmeli. Özellikle de karşılaştığı sert baskıya karşı dünyadaki tüm devrimci örgütlerin aktif desteğine ihtiyaç duyuyorlar.
Kararlar:
1) “Sarı Yelekliler: Aynı Savaş, Aynı Düşman” ana sloganı etrafında Sarı Yeleklilerle uluslararası bir dayanışma kampanyası başlatmalıyız. Macron, istifa!
2) Her ulusal seksiyon, gazetelerinde, web sayfalarında ve sosyal ağlarda hareketin ve aynı zamanda kampanyamızın gelişimi ve kampanyamız hakkında düzenli olarak paylaşımlar yapacaktır. Sarı Yelekliler’in taleplerini desteklemenin yanı sıra, özellikle tutuklu tüm göstericilerin özgürlüğü, tüm sanıklar için af, plastik mermi kullanımının yasaklanması, devlet şiddeti nedeniyle yaralanan herkese tazminat, “Vandalizm karşıtı” yasanın yürürlükten kaldırılmasını mücadelesi verilecek
3) Uluslararası kampanyanın doruk noktası, hareketin başlamasından bir yıl sonra 17 Kasım 2019’da olacak. O gün, her seksiyon kendi ülkelerinin Fransız Büyükelçiliği’nde ana kampanya sloganıyla, Sarı yelek, posterler veya bayraklarla bir etkinlik düzenleyecektir.